برنامه تغذیه رزمی کاران در ماه مبارک رمضان

ورزش در ماه رمضان از تجمع چربی در بدن جلوگیری و عمل سوخت و ساز را تسهیل می کند به طوری که ورزشکارانی که روزه می گیرند کمتر دچار مشکلات گوارشی و قند خون می شوند.

ورزشکاران می توانند با یک برنامه غذایی غنی، انرژی مورد نیاز را برای انجام فعالیت های ورزشی و حفظ ساختار بدن به دست آورند.

استفاده به موقع و به اندازه از آب از دیگر نکاتی است که باید در طول این ماه به آن توجه کرد. در ماه مبارک رمضان کم آبی می تواند در برخی از موارد به خصوص هنگام ورزش کردن مشکل ساز شود اما با تغییر زمانی در برنامه های ورزش می توان با این مشکل مقابله کرد.ورزشکاران می توانند برنامه ورزشی صبح خود را به عصر و بعد از افطار منتقل کنند و به این ترتیب، احتمال وقوع مشکلات را به حداقل برسانند.به افرادی که امکان تغییر برنامه ورزشی خود را ندارند نیز توصیه می شود که در هنگام سحر و افطار مقدار بسیار زیادی آب بنوشند تا علاوه بر این که این نیاز بدن را برطرف کرده باشند، مقداری آب در بدن ذخیره کنند تا در موقع نیاز و از دست رفتن آب بدن، از آن بهره مند شوند و به این ترتیب احتمال وقوع خطرات ناشی از کم آبی را به حداقل برسانند.

راهکار دیگر هم این است که افراد از مصرف مواد غذایی که باعث از دست رفتن آب بدن از راه ادرار می شود، خودداری کنند. در این بین کافئین یکی از مهم ترین این مواد است که در قهوه و چای زیاد وجود دارد.

ورزشکاران روزه دار پروتئین زیاد مصرف نکنند

مصرف پروتئین زیاد در رژیم غذایی ورزشکاران روزه دار توصیه نمی شود چون سبب تولید مواد زاید در خون وایجاد خستگی هنگام ورزش می شود.

ورزشکاران در ماه رمضان نسبت به افراد عادی نیاز بیشتری به پروتئین، قند و ویتامین ها دارند و ورزش باید حدود 3 ساعت بعد از افطار باشد تا غذای خورده شده، هضم شده باشد.

توصیه می شود که در ماه رمضان تمرینات ورزشی سبک تر باشد چون بدن نمک و آب زیادی در جریان ورزش از دست می دهد. در حالی که فردی بعد از افطار قصد انجام تمرینات ورزشی شدید را دارد بهتر است قبل از شروع ورزش در هنگام افطار از گوشت، زرده تخم مرغ، مرغ و ماهی استفاده کند.

هم چنین مصرف مایعات زیاد از جمله آب میوه ها قبل از فعالیت های ورزشی مناسب است. مصرف خرما، سوپ، سبزیجات و شیر نیز برای افطار ورزشکاران توصیه می شود.

نحوه تغذیه ورزشکاران حرفه ای و غیرحرفه ای در ماه رمضان متفاوت است

استاد تغذیه دانشگاه آزاد مشهد گفت: نحوه تغذیه ورزشکاران حرفه ای و غیرحرفه ای در ماه مبارک رمضان با هم تفاوت دارد.

دکتر «محمدرضا رمضان پور» افزود: در روزهای عادی سال وعده غذایی روزانه 3 وعده است که در روزهای ماه مبارک رمضان به 2 وعده تبدیل می شود که از لحاظ انرژی دریافتی تغییری حاصل نمی شود و تنها از لحاظ کمبود مواد قندی احتمال بروز مشکل در ورزشکاران وجود دارد.

وی در خصوص نیازهای بدن ورزشکار در این ماه اظهار داشت: نیازهای ورزشی که برای بیشتر ورزشکاران وجود دارد بیشتر در مواد قندی و کربوهیدرات هاست که مقدار ذخیره آن ها در بدن محدود است و در مردم عادی که به طور غیرحرفه ای ورزش می کنند، حداکثر میزان ذخیره این مواد 350 گرم است و به دلیل این که مغز انسان تنها مواد قندی مصرف می کند ممکن است ورزشکار با کمبود مواد قندی در بدن مواجه شود.

وی افزود: به همین دلیل امکان دارد کمبود قند در بدن باعث بروز مشکلاتی شود که ورزشکاران روزه دار می توانند با مصرف مواد قندی و کربوهیدرات ها مانند ماکارونی، عسل، سیب زمینی، قند و شیرینی جات در فاصله بین سحر و افطار این کمبود را جبران کنند.

وی خاطرنشان کرد: ورزشکاران که بعد از افطار تمرین می کنند نیز باید پس از تمرین با مصرف مواد قندی از بروز مشکلات در بدن خود جلوگیری کنند.

دکتر «رمضان پور» درباره میزان مصرف مایعات در بدن ورزشکاران در ماه رمضان گفت: در شرایط آب و هوایی معتدل میزان آب مورد نیاز برای بدن غیر ورزشکاران 2/5 لیتر آب است که از این مقدار 35 گرم در بدن ساخته می شود و بقیه آن را باید از مواد مصرفی به بدن وارد کرد.

وی خاطرنشان کرد: ورزشکاران به دلیل فعالیتی که دارند و تعریق زیادی که در بدن آن ها به دلیل تمرین ایجاد می شود، با مصرف یک و نیم تا 2 لیتر آب یا مایعات شیرین به جز چای، مشکلی از این بابت نخواهند داشت.

این استاد دانشگاه افزود: بعد از انجام فعالیت ورزشی علی الخصوص ورزشهای رزمی تا زمانی که تشنه هستیم می توانیم آب یا مایعات بنوشیم ولی مصرف مایعات با غلظت 5 درصد مواد قندی هنگام تمرین و بعد از آن مفیدتر است.رمضان پور اظهار داشت: روزه گرفتن در ماه رمضان هیچ تاثیری در فعالیت ورزشکاران نخواهد داشت و هیچ گونه ضرری برای آن ها ندارد. ورزشکاران با مصرف کافی مواد قندی مشکلی از این بابت نخواهند داشت.

 

با چه هدفی تمرین می کنید ؟

یکی از موضوعات مهمی که همیشه قبل از انتخاب یک رشته رزمی توصیه می شود به آن توجه کنید این است که ببینید هدفتان از روی آوردن به رشته های رزمی چیست ؛ قهرمانی و یا دفاع شخصی ؟ شاید این سئوال برایتان پیش بیاید که چه لزومی به اینکار هست ؟ مگر اصلا این دو هدف در تضاد با هم هستند ؟ مگر نه اینکه رشته های رزمی می توانند هر دوی این اهداف را محقق کنند ؟ در جواب باید گفت : ممکن است این حرف بیشتر در مورد بیشتر رشته های رزمی درست باشد ، اما این روزها همه می خواهند در یک مدت مشخص و کوتاه به اهدافی که دارند برسند ، اینجاست که مشخص کردن هدف بسته به اینکه اولویت شما از تمرین چیست ، شما را در انتخاب رشته ای که اهدافتان را زودتر محقق میکند یاری می کند .
مثلا کسی که به رشته جودو روی میاورد هم میتواند هدفش قهرمانی باشد و هم دفاع شخصی . همینطور کسی هم که به تمرین کاراته می پردازد ، می تواند هر دوی این اهداف را مد نظر داشته باشد هردوی این افراد پس از مثلا 5 سال تمرین مداوم می توانند به عنوان یک شخص حرفه ای و شاید قهرمان تبدیل شده باشند و هم در صورت لزوم می توانند از مهارت هایشان برای دفاع از خود استفاده کنند . اما حالا اگر یک محدودیت زمانی در نظر بگیریم چطور ؟
در واقع بحث اصلی زمانی است که شما در یک مدت زمان کوتاه و محدود می خواهید به یک هدف مشخص برسید .
مثلا پس از شش ماه تمرین آیا هر دوی این رشته ها به یک اندازه ورزشکار را برای دفاع شخصی آماده کرده اند ؟؟
جواب قطعا منفی است ، ماهیت تاکتیک های جودو و کاراته ( ین رشته ها را مثال می زنیم )‌ با هم متفاوت است و به همین خاطر معمولا پس از شش ماه تمرین ، یک جودوکا از آمادگی بهتری برای دفاع شخصی برخوردار شده است در حالیکه ماهیت تکنیکهای کاراته به شکلی است که زمان بیشتری می برد تا فرد بتواند از آنها برای دفاع شخصی بهره ببرد . حالا اگر هدف هدف کسی از روی آوردن به رشته های رزمی فقط دفاع شخصی آن هم در مدت کوتاه باشد ،‌می بینید که تعیین هدف قبل از انتخاب یک رشته میتواند تا حد زیادی برایش موثر باشد . البته تا اینجای کار را معمولا همه می دانند .
بحث این است که اگر کسی با تعیین هدف ، رشته مناسبی را انتخاب کرد دیگر کار تمام است ؟ باز هم جواب منفی است !
نکته ای را که نباید فراموش نکرد این است که در اکثر کلاسهای رشته های رزمی که امروزه رایج اند ، عملا بر روی بسیاری از تکنیک های کاربردی رزمی تمرین نمی شود ، حتما شما هم این اصل که در موقع لزوم بدن شما ناخود آگاه آن را اجرا کند را شنیده اید .
این اصل در گذشته ،‌مشکلی از نظر دایره تکنیک هایی که رزمی کاران تمرین می کردند ایجاد نمیکرد چون یک مبارز می توانست از تمامی این تکنیک ها در یک مبارزه استفاده کند ، اما حالا که اکثر این رشته ها ورزشی و تابع مقرراتی شده اند ، شما باید بین تکنیکهای مجاز و غیر مجاز تفکیک قائل شوید .
البته زمانی که کاراته ورزشی متولد شد و یا زمانی که تلاش شد تا تکواندو به عنوان یک رشته ورزشی به بازیهای المپیک راه یابد ، هدف این نبود که تکنیک های کاربردی و اصیل و این رشته ها نادیده گرفته شوند . هدف این بود که رزمی کاران تنها در هنگام مسابقات با رعایت قوانین که از یک سری باید ها و نباید ها تشکیل شده است پیروی کنند .
اما از آنجا که این روزها هدف اکثر باشگاهها قهرمانی و کسب مدال از رقابت های گوناگون است ، عملا بسیاری از تکنیک ها به خاطر اینکه اجرای آنها در مسابقات ممنوع است از دایره تمرینات هم حذف شده اند که از قضا معمولا این تکنیک ها جزو کاربردی ترین تکنیک های در دفاع شخصی هستند !
بنابراین نه تنها انتخاب رشته رزمی شما باید با توجه به هدفتان باشد بلکه نحوه تمرینات شما و تکنیکهایی که روی آن تمرکز میکنید هم باید با هدف شما متناسب باشد . اگر هدف شما قهرمانی در مسابقات تکواندو است و بعد مرتبا روی تکنیک های مثلا قفل و یا پرتابی تمرین کنید ، نتیجه این میشود که این تکنیک ها ملکه ذهنتان می شود و در برابر حریف نا خود آگاه از آن استفاده می کنید و طبیعتا مرتبا اخطار میگیرید !
این همان دلیلی است که به خاطرش بیشتر مربی ها در باشگاهها فقط روی تکنیکها مجاز تمرکز میکنند و آن ها را آموزش میدهند اما از طرفی اگر فقط روی تکنیک هایی که در مسابقات مجاز هستند تمرکز کنید و باقی تکنیک ها را ندیده بگیرید در حالی که هدف اولتان دفاع شخصی است آنگاه در یک مبارزه واقعی عملا از شانس بسیار اندکی برای پیروزی برخوردارید .
پس چکار باید کرد ؟؟
جواب ساده است ، اولویت و هدفتان را مشخص کنید تا مشخص شود که دقیقا باید روی کدام تکنیکها تمرکز کنید ، این موضوع خصوصا زمانی اهمیت پیدا میکند که رشته مورد نظر شما یک رشته یا هنر رزمی باشد که دارای مسابقات باشد .
چند نکته را هم پیرامون این مطلب :
1-یادتان باشد که بین مبارزه در مسابقات و مبارزه در خیابان و مبارزه و نزاع واقعی تفاوت زیادی هست .
2-منظور این بحث این نیست که تمامی تکنیک هایی که در روش آمادگی برای مسابقه به کار میرود برای دفاع شخصی بی فایده است ! منظور اکثریت آنها است .
3-برخی رشته ها هم هستند که از این بحث تقربا فارغ هستند چرا که ماهیت بسیار خشن و سختی دارند و کاملا برای مبارزه های واقعهی می توان از تمامی فنون آنها استفاده کرد.

اهمیت حرکات کششی قبل از تمرین

اگر جزء ورزشکاران فصلی هستید ، احتمالا هیچ کدامتان چندان تمایلی به انجام حرکات کششی ندارید. بیشتر افراد این حرکات را به این خاطر که تصور می کنند هیچ گونه فایده و اهمیتی نداشته و تاثیر چندانی بر رویبدن نمی گذارند، انجام نمیدهند.عملکرد حرکات کششی به چه صورت می باشد؟
پیش از توضیح این مطلب که حرکات کششی چه تاثیراتی را در بر دارند، باید مطالبی در مورد عملکرد ماهیچه ها بدانیم. ماهیچه ها از دسته ای از رشته های عضلانی که عضله را تشکیل می دهند، درست شده اند که این رشته ها به نوبه خود از بافت های بسیار کوچکتری تشکیل می شوند. به علاوه در ماهیچه ها نوعی پوششهای وتری، مقداری چربی و رگ های خونی می باشد که ساختمان ماهیچه را پیچیده تر می کنند و عملکرد عضلات نیز به همین موارد بستگی دارد. ورزش باعث می شود که هر یک از قسمت های مختلف ماهیچه بر رو هم فعل و انفعال متقابلی بگذارند.
زمانی که شخص یکی از ماهیچه های خود را منقبض می کند، پوشش های وتری شروع به کار می کنند. بسته به وزنی که بلند می کند، ماهیچه ها میزان متفاوتی از بافت ها را تحت انقباض قرار می دهند. برای بلند کردن وزنه های سنگین تر بافت های بیشتری باید منقبض شوند. به همین دلیل است که گفته می شود اگر بدون تمرین های قبلی وزنه های سنگین بلند کنید، ماهیچه هایتان از کار افتاده و بافت های آنها در هم تابیده می شوند.

پس از تمرین های سخت و شدید، ماهیچه ها باید خود را باز سازی کنند. در این حالت بافت هایی که در هم پیچیده شده اند این کار را دشوار ساخته و فرایند بهبودی را کند می کنند. زمانی که شما ماهیچه های خود را می کشید، بافتهای عضلانی در امتداد هم قرار گرفته و جریان خون در انها تسریع پیدا می کند. درست مثل کشیدن یک لباس چروک. این امر همچنین باعث می شود که وترها انعطاف پذیری بیشتری پیدا کنند.

فواید حرکات کششی
همانطور که در بالا اشاره کردیم کشش باعث می شود که بافت های ماهیچه ای در امتداد یکدیگر قرار گرفته و بالطبع فرایند بهبودی پس از یکسری تمرینات طاقت فرسا تسریع پیدا کند. اگر بافتها دچار در هم پیچیدگی شده باشند، قسمت های آسیب دیده نیاز به زمان بیشتری برای التیام یافتن پیدا می کنند. بدن سازهای حرفه ای به خوبی می دانند که بهبودی تا چه حد حائز اهمیت می باشد. زمانی که خوب شدن ماهیچه ها برای مدت زمان زیادی به طول بینجامد، کل چرخه ورزشی قطع شده و مشکل پیدا می کند و به همین دلیل رشد ماهیچه ها به تعویق می افتد.

تحقیقات گویای این مطلب است که حرکات کششی مانع از بروز آسیب دیدگی و سخت شدگی ماهیچه ها می شوند. همچنین از احساس درد و سخت شدگی ماهیچه در روز بعد که به دلیل ساخته شدن اسید لاکتیک در ماهیچه می باشد جلوگیری می کند. حرکات کششی می تواند از گرفتگی عضلات نیز جلوگیری کند. برخی از عضلات مانند ماهیچه های پشت پا ( از زانو تا مچ پا) بیش از سایر ماهیچه دچار گرفتگی می شوند.

بدن به طور طبیعی در مقابل کششهای بیش از حد از خود واکنش نشان می دهد. از طریق انجام حرکات کششی فرد قادر می شود تا قابلیت انعطاف پذیری بدن خود را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهد. این امر سبب می شود تا تمام قسمت های یک ماهیچه به حرکت واداشته شوند. این کار برای بدن سازها بسیار مفید است چرا که به دلیل خستگی و در هم پیچیدگی این امکان وجود دارد که ماهیچه ها احساس خستگی کرده و کل قسمت ها در تمرین ها فعالیت نکنند، اما با کمک از حرکات کششی گرفتگی عضلات به پایین ترین میزان خود می رسد.

انواع حرکات کششی

بالیستیک
این حرکت در گذشته رواج بسیاری داشته اما در حال حاضر در میان ورزشکاران حرفه ای به دلیل خطرات احتمالی که در بر دارد چندان شایع نمی باشد. این تمرین باعث می شود که فرد با اندازه حرکت خود، ماهیچه ها را به بیشترین میزان کشیدگی که فراتر از حد طبیعی می باشد برساند. به عنوان مثال زمانی که عضله زردپی زانو را می کشید بالاجبار باید خم شوید که این حرکت شما را در یک موقعیت نامتعادل قرار داده و ریسک بروز آسیب دیدگی بالا می رود.

استاتیک
این حرکت نیازی به وجود یار ندارد و بسیار موثر و بی خطر می باشد. برای انجام آن خودتان را در حالت مقرر قرار داده و عضلات خود را تا آنجا که می توانید بکشید تا فشار لازم را در آنها احساس کنید. حرکت را پس از اندکی قطع کرده به شرایط عادی باز گردید و یک مرتبه دیگر آنرا تکرار کنید.

ایزوماتیک
این حرکت نیز یکی از حرکات بسیار خوبی است که بیشتر ورزشکاران در میان تمرین های خود به طور گسترده از آن بهره می برند. برای انجام آن شما نیاز به یک یار و یا دیوار دارید تا میزان سودمندی حرکت افزایش پیدا کند. مانند حرکت بالیستیک هیچ خطری را به همراه ندارد و فشار کمتری را نسبت به حرکت استاتیک به بدن وارد میکند. این حرکت برای قسمت هایی از بدن مثل ماهیچه های زردپی پشت پا اجباری میباشد.

چگونه حرکات کششی را انجام دهید
امروزه حرکات بالستیک چندان مفید شناخته نمی شوند، مگر اینکه شما یک ژیمناست و یا بالرین باشید. شما هیچ گاه نباید ماهیچه های خود را بیش از آنچه در حد توانایی شان است بکشید. اگر در هنگام انجام این تمرین احساس راحتی نمیکنید بنابراین باید از انجام آن صرفنظر کنید.

گرم کردن بدن پیش از انجام حرکات ورزشی بسیار مهم می باشد. گرم کردن بدن قابلیت انعطاف پذیری و انسجام ماهیچه ها را افزایش می دهد. به عبارت دیگر ریسک آسیب دیدگی در حین انجام حرکات کششی را که خود به عنوان حرکات جلوگیری کننده از صدمه دیدگی شناخته می شوند، را کاهش می دهد. همیشه به خاطر داشته باشید که حرکات کششی همان گرم کردن بدن نیستند! گرم کردن با حرکاتی از قبیل چرخش مفاصل، ایروبیک و نفس گیری همراه می باشد. نرمش های گرم کردن بدن را باید در حدود 10 تا 15 دقیقه انجام دهید.

حرکات کششی پس از گرم کردن بدن و قبل و بعد و در حین حرکات اصلی انجام میشوند. بهترین نتیجه زمانی پدیدار می شود که برای مدت زمان 30 ثانیه در موقعیت کشش باقی بمانید. به جای اینکه بر روی نیمکت بنشینید و منتظر ست بعدی خود بمانید سعی کنید حرکات کششی انجام دهید.

در هنگام کشش عضلات خود را از یکدیگر جدا کنید. همیشه بهتر است که تک تک بر روی عضلات خود کار کنید به جای اینکه یکدفعه بر روی همه آنها کار کنید. جدا کردن عضلات از یکدیگر به شما اجازه می دهد تا کنترل بیشتری بر روی آنها پیدا کنید.

ماهیچه های مختلفی را بکشید

سینه
بر روی یک لبه (مثل درگاه در) بایستید. بر روی لبه آن بایستید و دستان خود را اندکی بالاتر از شانه ها نگه دارید. بازوهایتان را به نرمی خم کنید و آرنج ها را به سمت پایین بیاورید. نیم تنه خود از کمر به بالا را به سمت مخالف بچرخانید تا در سینه خود احساس کشیدگی کنید.

شانه ها
شانه سمت چپ خود را با دست راستتان بگیرید. در همان حال که شانه چپ خود را گرفته اید، آرنج دست راست را با چانه خود همسطح سازید. با دست چپ خود آرنج مخالف را بگیرید. حالا آرنج دست راست را به سمت عقب بکشید و تا آنجا که میتوانید آرنج ها را به سمت خارج فشار دهید. همین کار را با شانه مخالف نیز انجام دهید. آرنج خود را بیش از اندازه تحت فشار قرار ندهید. بیشترین میزان فشار باید به دلیل کشش آرنج ها ایجاد شود.

عضله سه سر
دست خود را به طور مستقیم به سمت بالا ببرید. آرنج خود را مانند زمانی که میخواهید کمر خود را بخارانید خم کنید. از دست دیگر استفاده کنید و آرنج دست دیگر را بگیرید و به سمت عقب بکشید.

عضله دو سر
طوری بایستید که در مقابل شما یک سطح صاف قرار گرفته باشد ( مثل یک دیوار). دست های خود را به سمت دیوار دراز کنید و بکشید. کل دست ها و شانه ها باید به طور محکم با دیوار ارتباط برقرار کنند. سپس نیم تنه خود، از کمر به بالا را به سمت خارج بکشید و دست های خود را از طرفین تا آنجا که ممکن است بکشید.

کمر
آسانترین حرکت کششی برای کمر این است که چیزی را که دستگیره ای همسطح با شکمتان دارد، را بگیرید و سپس خم شوید ( مانند تعظیم ژاپنی ها) و سپس با کمک پاها خودتان را به عقب هل دهید. تنفس مناسب نتیجه را مطلوب تر خواهد ساخت.

کواد
در حالت ایستاده، زانوی سمت راست خود را خم کنید و با دست راست ، قوزک پا را بگیرید. قوزک پا را به سمت ران بیاورید. پای دیگر باید کاملا عمودی در روی زمین قرار داشته باشد. برای اینکه بتوانید تعادل خود را حفظ کنید می توانید دست دیگر خود را به جایی بگیرید. همین کار را برای پای دیگر نیز باید انجام دهید.

عضلات عقب ران
پای خود را در حال استراحت بر روی سطحی بالاتر از زانو ها قرار دهید و پای خود را آنچنان خم کنید که می خواهید با زانو پیشانی خود را لمس کنید. اجازه دهید که زانویتان به آرامی خم شود. حرکت را برای پای دیگر نیز باید تکرار کنید.

عضلات ساق پا
دست های خود را باز کنید و آنها را در مقابل دیوار، همسطح با صورت خود قرار دهید. یکی از پاها باید کمی نزدیکتر به دیوار باشد. پاشنه پای خود را از دیوار دور کنید و آرنج هایتان را خم کرده و صورت خود را به سمت دیواری که در جلویتان قرار دارد، بیاورید.



به خود کشش دهید
حرکات کششی جزء جدانشدنی تمرین های ورزشی هستند و از اسیب دیدگی جلوگیری می کنند. به انجام آن در قبل، بعد و در حین تمرینات خود ادامه دهید و به طور حتم هیچ گاه دچار گرفتگی و یا صدمات ورزشی در باشگاه نخواهید شد. و اصلا نگران حرف دیگران نباشید زیرا تمام حرفه ای ها در حین ورزش، حرکات کششی انجام میدهند.