اصول و روش صحیح در دویدن

دویدن آهسته ( استقامتی)
وضعیت سر هنگام دویدن: سر با بدن در خط مستقیم قراردارند و هنگام دویدن نباید سر را به سمت عقب یا طرفین و یا جلو خم نمود زیرا با طی نمودن مسافتهای طولانی فشار زیادی به مهره های گردنی اعمال خواهد شد .

وضعیت تنه: تنه در دویدنهای آهسته (دوهای استقامت) صاف و کشیده و عمود به زمین است و با افزایش سرعت دویدن تمایل رو به جلوی آن افزایش می یابد .
وضعیت دستها و شانه ها: شانه ها هنگام آهسته دویدن, آزاد و راحت و افتاده می باشند. زاویه آرنج با باز و حدود 90 درجه است و حرکت نوسانی دستها به سمت مرکز بدن انجام می شود. مقدار عقب آمدن دستها بگونه ای است که مچ دست تا امتداد لگن به عقب حرکت می کند. کف دست به سمت بدن و انگشتان به حالت نیمه بسته ولی بدون انقباض و انگشت شست روی دومین مفصل انگشت اشاره قرار می گیرد .
نحوه تماس پا با زمین: میزان بالا آمدن زانوها در دوهای آهسته کمتر از مقداری است که فرد سریع می دود. فرود پا جلوتر از مرکز ثقل بدن می باشد, بطوری که ابتدا قسمت خارجی پاشنه و سپس کف پا و پنجه با زمین تماس پیدا می کند.

هرچقدر سرعت دویدن افزایش یابد تماس پاشنه با زمین کمتر شده به طوری که ابتدا, وسط کف پا با زمین تماس پیدا می کند. اگر سرعت همچنان افزایش یابد بطوری که فرد با تمام سرعت خود بدود فقط سینه پا با زمین تماس پیدا می کند .
تکنیک دویدن در حداکثر سرعت
وضعیت سر و گردن: سر و گردن صاف و در امتداد تنه قراردارد. سر هیچ گونه حرکتی به طرفین و بالا و پایین ندارد. نگاه به جلو دوخته می شود .
حالت شانه ها: حالت آنها تقریباً آویخته و آزاد و راحت و بدون حرکات چرخشی به طرفین است .
حالت دستها: بازوان بطور موازی با هم به جلو و عقب تاب می خورند و به سمت داخل و خارج بدن نباید حرکت نمایند. زاویه آرنج حدود 90 درجه است حرکت دستها از مفصل شانه انجام می شود و آرنج ها نباید باز و بست شوند. هنگامی که دست به سمت عقب بدن تاب می خورد مچ دست تا امتداد تاج لگن خاصره بالا می آید و هنگامی که دست به جلو تاب می خورد مچ تا امتداد شانه ها بالا می آید .
حالت تنه: بدن کمی به سمت جلو تمایل دارد و عمود به زمین نیست و لگن خاصره بالا نگه داشته می شود .
وضعیت پاها: با توجه به اینکه سرعت یک فرد برابر است با تعداد گام برداری (تواتر) ضربدرطول گام وی بنابراین هنگام دویدن سرعت می بایست برای افزایش طول گام زانو را از جلو تا حدامکان بالا آورد بطوری که ران با سطح افق تقریباً موازی شود .
تماس پا با زمین: اولین محل تماس پا با زمین با قسمت لبه خارجی سینه پاست و در مرحله تحمل وزن بدن تمام کف پا نیز با زمین تماس می یابد (درقهرمانان سرعت, پاشنه پا بالا نگه داشته می شود) باید توجه داشت فرود پا بر خلاف دوهای استقامت روی خط ثقل بدن می باشد . دانستن این نکته جالب است که تاثیر دویدن برای فردی که مثلا مسافت 1 کیلومتر را با یک سرعت یکسان و بدون توقف میدود، کمتر از فردی است که همین مسافت را به صورت تند و کند و بدون توقف بدود .
یکنواخت ندویدن باعث میشود که حالت عضلات و ضربان قلب متغییر بوده در نتیجه بدن سوخت و ساز بهتری داشته و چربی سوزی بیشتری خواهیم داشت.

اصول تنفس و اهمیت آن در ورزشهای رزمی

نفس، روش دم و بازدم یکی از مهمترین موضوع ها، هنگام انجام تمرینات و حرکات ورزشی هستند. تنفس صحیح و درست می تواند انرژی زیادی را برای بدن حفط کند و همچنین بدن را سالمتر نگه دارد.
در حالی که روش غیر صحیح آن می تواند انرژی زیادی از بدن بگیرد و به سلامت بدن آسیب وارد کند. تنفس صحیح همچنین باعث می شود تا انتقال و تامین خون از قلب به رگهای بدن، بهتر و مرتبتر انجام پذیرد.
فراموش نکنید که التبه نوع هوایی که تنفس می کنید نیز بسیار مهم است. هوای تنفس شونده - بویژه هنگام انجام تمرینات و حرکات ورزشی - می بایست پاک و غیر آلوده باشد.
• روش صحیح تنفس
توجه داشته باشید که هنگام تمرینات ورزشی، تنفس خود را ریتمیک و از روی نظم کنترل کنید. همچنین دقت کنید که تا حد امکان آرامش را حفظ کنید و از تند نفس کشیدن جلوگیری کنید.
سعی نکنید تا با دهان نفس بکشید. البته برای خارج کردن سریعتر هوا می توانید از دهان استفاده کنید، اما برای کشیدن آن اصلا" از دهان استفاده نکنید. بکارگیری دهان برای عمل دم باعث می شود تا هوا به حجم نامشخص (زیاد) بدون اینکه فیلتر شود، وارد بدن گردد. بینی با فیلترهایی که در قسمت ورودی خود دارد، هوای دم را پاک سازی می کند. همچنین بینی با حجم کمتری که دارد باعث می شود تا حجم هوای دم کنترل شده و به مقدار مورد نیاز باشد.
تنفس از دهان باعث خشکی دهان و گلو می شود که این موضوع به خشک شدن آب بدن و کسری انرژی کمک می کند.
روش توصیه شده اینست که دم از راه بینی و بازدم از راه دهان انجام گیرد. در این روش البته بهتر است که هنگام کشیدن هوا، دهان کاملا" بسته باشد. البته روش دم و بازدم از راه بینی بیشتر توصیه می گردد. در این حالت دهان در هر دو حالت (دو و بازدم) کاملا" بسته است.
اما چگونگی تنفس نیز امری بسیار مهم است. برای کشیدن تنفس، نگه داشتن نفس در بدن و بیرون دادن آن مدت زمانی نسبی لازم است تا حرکت ریتمیک حفظ گردد، که این موضوع در هنگام انجام تمرینات امر مهمی است. همانطور که قبلا" نیز اشاره شد، آرامش در تنفس لازم است تا حفظ گردد.
بعد از انجام تمرینات و یا هنگام استراحت بین هر تمرین، سعی کنید تا به صورت عمیق در روش زیر چند مرتبه تنفس کنید:
اگر برای مثال یک ثانیه را صرف کشیدن نفس عمیق می کنید، چهار برابر آنرا (چهار ثانیه) می بایست برای نگه داشتن نفس در بدن صبر کنید. سپس در زمان دو برابر آن (دو ثانیه) باید نفس را بیرون دهید. این مدت زمانها بستگی به نوع نفس کشیدن شما دارد. اما نسبتها می بایست رعایت شوند. یعنی اگر دم دو ثانیه به طول انجامد، نگه داشتن آن باید هشت ثانیه طول کشد و بازدم نیز چهار ثانیه.
این نوع روش تنفس چه برای کسانی که ورزش می کنند و چه کسانی که نمی کنند، در روز سه مرتبه ده باری توصیه می شود. یعنی ده بار صبح، ده بار عصر و ده با قبل از خواب.
تغذیه نیز نباید فراموش شود. اشخاص ورزشکار می دانند که هنگام ورزش نباید معده یا روده شان پر باشد. چرا که این موضوع به غیر از مشکلاتی که به سلامت انسان وارد می کند، باعث فشار به ریه نیز می شود.
درست نفس کشیدن یک هـنر است کـه قـابـل یادگیری نیز می باشد. ما همواره در حــین تنفس تنها از بخشی از ظرفیت تنفسی خود بهره میگیریم. در زیر چند تمرین ساده وجود دارد که به شما کمک میکنـد درست نفس بکشید. تنفس ناقص را میتوانید در زیر مشاهده کنید:
1- تنفس ترقوه ای: کم عـمـق ترین و بدترین نــوع تنفس میباشد. درحین تنفس شانه ها و استــخوان تـرقـوه بـالا آمـده در حـالی کـه در هـنـگام عـمــل دم منقبض می گردد. بـیشترین میزان انرژی در این نوع تنفس مصرف شده امـا کـمتـریـن مـیـزان اکسیژن به ریه ها میرسد.
2- تنفس با قفسه سینه: این نوع تنفس بوسیله عـضلات دنـده ها صورت می گـیـرد توسط منبسط کردن قفسه سینه. این تنفس نیز ناقص میباشد.
3- تنفس عمیق شکمی: بهترین و عمیق ترین و آهسته ترین تنفس می باشد. هوا به بخش اعظم ششها میرسد و دیافراگم نیز بدرستی بکار گرفته میشـود.
بـرای دسـت یابی به بهترین روش تنفس مراحل زیر را پیروی کنید. در ابـتدا ممکن است آنها برای شما دشوار بنظر برسند اما با اندکی ممارست قطعا متوجـه تفاوت در عملکرد خود خواهید شد. روی یـک ســطح هموار به پشت دراز بکشید و یک بالش زیر سر خود قرار دهید:
1- فعالیت بخش تحتانی شش را افزایش دهید(ناحیه شکم):
یک دست خود را روی شکم خود قرار دهید.
عضلات شکم خود را منقبض کنید تا سفت شوند.
مجددا آن عضلات را شل کنید تا تفاوت میـان انـقـبـاض و شـل بـودن عـضـلات آن ناحیه را احساس کنید.
این تمرین را 5 مرتبه تکرار کنید تا آگاهی شما از ناحیه شکم افزایش یابد.
چند لحظه استراحت کنید و سپس نفس بکشید. مـهـم نیـسـت سـریـع نـفــس بکشید و یا آهسته.
یک دست خود را روی شکم قرار دهید بـطـریقـی نـفـس خود را بدرون بکشید تا دست واقع روی شکمتان بسمت بالا حرکت کند.
از طریق دهانتان عمل بازدم را انجام دهید با صدای کشیده هااااا. توجه کنید که چگونه شکم شما از هوا خالی شده و دستتان به پایین باز می گردد. این عمـل را 10 مرتبه تکرار کنید.
2- فعالیت بخش فوقانی شش را افزایش دهید (ناحیه قفسه سینه):
روی زمین دراز کشیده و دستهای خود را از یکدیگر باز کنید (مـانـنـد یـک صــلیب گردید) طوری کـه دستـانـتـان خـط افـقـی و بدنـتان خط عمودی صلیب را تشکیل دهند. اکنون متوجه خواهید شد از هم گشـودن دستهایـتـان فـضای بیشتری در اختیار قفسه سینه شما قرار میدهد.
اکنون دستان خود را محکم روی قفسه سینه قرار دهید بطور دســت به سینه و گویی خود را در آغوش گرفته اید. 5 مرتبه این عمل را انجام دهید.
این تمرین را تکرار کنید اما این بار نفس خود را بدرون بکشید در حالیـکه دستان خود را کاملا بسمت خارج از هم گشوده اید و نفس خود را خـارج کنـید در حالی که دستان خود را روی قفسه سینه بطور دست به سینه قرار داده اید. 10 مرتبه این عمل را تکرار کنید.
3- فعالیت فوقانی و تحتانی را هماهنگ کنید:
از طریق ناحیه شکم نفس بکشید و اجازه دهید هوا حفره قفسه سینه را نیز پر کند. این عمل را تا آنجا که ممکن است با ملایمت انجام دهید.
این عمل را تکرار کنید تا انجامش برای شما سهل گردد.
اکنون دم و بازدم خود را هماهنگ کنید.عمل دم را بدرستی انجام داده و سپس اجازه دهید هوا پیش از آنکه از ناحیه شکم خالی گردد نخست از بخـش فوقانی ششها خارج گردد.
آنقدر این تمرین را تکرار کنید تا بسهولت قادر به انجامش گردید.
تنفس صحیح برای شما بسیار حائز اهمیت میباشد چون با بکارگیری از ظرفیت ششها اکسیژن بیشتری به بدنتان خواهد رسید و همچنین در هنگام مواجه با عـوامل استرس زا بهتر می توانید واکنش نشان دهید.
نتایج تنفس صحیح عبارتند از:
1- افزایش تمرکز
2- حداکثر تبادل اکسیژن
3- آرامش ذهن در پی آرامش جسم

ارتباط اخلاق و تمرینات در هنرهای رزمی

به منظور درک رابطه اخلاق و تمرینات هنرهای رزمی این نکته اساسی باید مورد توجه واقع شود که حقیقت این هنر در مرحله ای برای رزمی کار به دست خواهد آمد که کاملا وابسته به اخلاق وی گردد . اگر فرد در این مرحله واجد الشرایط خاص اخلاقی نباید , مهارت و قابلیت او تنها به محدوده معینی ختم شده و بر عکس چنانچه وی دارای شرایط اخلاقی نیکو باشد هیچ محدودیتی برای آنچه که او می تواند در این هنر بدست آورد وجود ندارد .بروز شرایط خاص اخلاقی در اعمال روزانه فرد بوده و دارای 5 صفت مشخصه است که عبارتند از : تواضع و فروتنی , احترام , تقوا و پارسایی , امانتداری و ایمان و در نهایت وفاداری و صداقت می باشد .
شرایط خاص اخلاقی در اندیشه و روان خود نیز شامل 5 صفت بارز است که اراده , تحمل , پشتکار , صبر و شجاعت مجموع آنها هستند که به روحیات و درون فرد وابستگی کامل دارند .
در هنرهای رزمی معروف است که میگویند : فروتنی و تواضع پیروز می شود و غرور شکست میخورد , وقتی فردی متواضع است در اصل قبول دارد که شخصیتی برتر از او وجود داشته و یا چیزی فراتر از قدرت او است اگر به این مطلب توجه کنیم متوجه می شویم که این اصل , پایه یادگیری است .
اگر هنرجویی احساس کند که تمام مطالب را یاد گرفته و آنها را کافی بداند , در حقیقت مغرور شده و راه پیشرفتش بسته می شود , با فروتنی هنرجوی رزمی در می یابد آنچه که یاد گرفته تقریبا هیچ است بنابراین همواره به تمرین و فراگیری ادامه می دهد .
احترام نیز به طور کامل با فروتنی مرتبط می باشد . اگر هنرجو متواضع باشد احترام گذاشتن برایش آسان بوده و بر اثر همین ادای احترام , بزرگی و شان مقام برای همه سبک های رزمی پدید می آید .
تقوا , امانتداری و صداقت خصوصیات اخلاقی در اخلاق را کامل نموده و باعث می شود که یک هنر جو مفهوم خوبی را از زندگی بدست آورد .
صداقت و وفاداری شامل ایمان داشتن به عقاید مذهبی , ایده آل های خانوادگی و جامعه بوده که حتی در مقیاس کوچکتر می توان از وفاداری به آنچه فرا گرفته نیز یاد کرد .
اراده در میان تمام مشخصات و اصل از محورهای اساسی به شمار میرود , از طرفی پشتکار و صبر نیز انرژی فکری و معنوی اراده هستند که در انجام کارهای سخت , فکر و اندیشه درست به همان میزان جسم و بدن مورد تاثیر واقع میشوند . شجاعت نیز برای یک هنرجوی ورزشهای رزمی بعنوان توانایی روبرو شدن با حقایق معنا میشود , در روبرو شدن با حقایق هنرجو می باید بطور شجاعانه و شرافتمندانه وارد میدان شده و همواره عدالت و صلح و تقوا را پیشه سازد .
تمام اساتید واقعی هنرهای رزمی بر این باورند که این فنون برای جنگیدن و مبارزه محض نبوده , بلکه روشی برای آرامش روح و پاکسازی می باشند .

7 توصیه برای سلامتی مفاصل

با افزایش سن درجاتی از آرتروز همه افراد را تهدید می کند . اما نوع و رویه زندگی هم در ایجاد و کندی روند پیشرفت آرتروز نقش مهمی دارد . رعایت این هفت نکته باعث می شود مفاصل کمی دیرتر دچار آرتروز شوند :
1- خود را کمی سبک کنید ; افزایش وزن باعث افزایش آرتروز و دردهای مفصلی می شود بنابراین با کاهش دادن وزن ، فشار روی مفاصل را کاهش دهید . با کاستن از وزن اضافی ، مفاصل زانو ، ران بار کمتری را تحمل می کنند و دیرتر دچار فرسایش می شوند .
2- رژیمی برای تسکین آرتروز ; سعی کنید در انتخاب غذا کمی بیشتر دقت کنید . رژیم غذایی سرشار از غلات حبوبات ، سبزی ها ، میوه های تازه ، ماهی و رژیمی بدون چربی های جامد و قند به حفظ سلامت مفاصل شما کمک می کند .
3- اصولی ورزش کنید ; انجام ورزشهایی که به مفاصل فشار زیادی وارد نکند می تواند سبب کشیدگی عضلات اطراف مفاصل شود و به حفظ سلامت آنها کمک کند . ورزش کردن باعث رها شدن آندروفین در بدن میشود و افسردگی را کاهش داده و باعث می شود شما احساس بهتری داشته باشید .
4- مفاصل را در ورزش حرکت دهید ; گاهی اوقات ما تمایل داریم که فقط برخی از اندامهایمان را ورزش دهیم اما لازم است که مفاصل شما سخت و دردناک است اول با یک ارتوپد مشورت کنید و سپس از او در مورد ورزشهای خاص مفصلی سئوال کنید
5- نشستن صحیح را بیاموزید ; داشتن وضعیت صحیح هنگام نشستن یه حفظ سلامت کمر و مفاصل شما کمک شایانی می کند . تغییر وضعیت بدن و جا به جایی برای آن باید به نحو صحیحی صورت بگیرد
6- اتاق راحتی داشته باشید ; سعی کنید برای خواب از لوازم خواب طبی مانند خوشخوابهای طبی استفاده کنید و در هنگام نشستن طولانی بر روی صندلی جای پای مناسبی داشته باشید
7- هنگام بلند شدن مراقب باشید ; برای کاهش فشار روی مفاصل کوچک از مفاصل بزرگ کمک بگیرید . از بلند کردن کیف و چمدان سنگین خودداری کنید و سعی کنید به جای حمل کیف از کوله پشتی استفاده کنید البته هر دو بند کوله را به دوش بیاندازید تا فشار به طور مساوی به طرفین بدن وارد شود . به جای نگه داشتن وسایل خود با انگشتان بیشتر از کف دست تان کمک بگیرید.

آسمان‏ها را آراسته‏اند.
پرچم‏های سبز و سرخ، در کوچه کوچه کهکشان،
با نسیم دلنواز صلوات به حرکت در می‏آیند و کاینات،
منتظر آمدن کسی است که نام مبارکش را بر تارک عرش آویخته‏اند؛ حسین!
مشتاق‏تر از تمام آسمانیان، آن‏که در کالبد روحانی خویش نمی‏گنجد،
جبریل علیه‏السلام است.
اوست که آغوش پرندین خود را به سمت نوازشش گشوده است.
امروز تمام آسمان را سرود «فتبارک الله» فرا گرفته است.
وه چه زیباست کودک زهرا علیهاالسلام !
وه چه زیباست میوه طاها!
گویی تبسمش آکنده از عطر سیب است؛
عطر سیبی که هنوز هم بهترین خاطره مدینه و دل‏انگیزترین عطر پگاهان کربلاست.
چون نوری که از دل خورشید برآید.
قدم در عالم خاک می‏گذارد و آغازین شگفتی حضورش را با سجده در برابر محبوب و حبیب خویش به تماشا می‏گذارد.
و لحظه‏ای بیش نیست که سر ارادت خاکستان به آستان حضرت دوست نهاده است؛
سری که در نهایت، قربانی کوی او خواهد شد.
گویی تمام افلاکیان نامش را می‏دانند و مرامش را می‏ستایند!
گویی تمام عرشیان، از روز ازل منتظر تولّد او بوده‏اند.
پرچم غیرت را در کویر نامردمی‏ها به اهتزاز درآورد!
او می‏آید از ازلی‏ترین نقطه آفرینش که چراغ هدایت باشد و کشتی نجات.
او می‏آید تا عاشورا به عظمت خویش ببالد.
او می‏آید تا کربلا، مشام جهان را با «عطر سیب» آشنا کند.
او می‏آید تا ولایت، اوج غریبانگی خود را حس کند.
او می‏آید تا صبر را، ایثار را، شهادت را... معنا کند.
او می‏آید تا کسی «غیرت دینی» را به فراموشی نسپارد.
می‏آید تا سفارش به امر به معروف و نهی از منکر بر زمین نماند.
آری، می‏آید، نقطه اوج رسالت و ولایت؛ نقطه‏ای که قله کمال آدمی و نزدیک‏ترین فاصله با خداوند است؛
آنجا که حتی فرزند مانع این قرابت نمی‏شود!
مولا، ای عظمت شهادت!
چقدر نامت دلنشین است؛ حتی برای شهادت!
چیست پنهان در نامت که اشک را مجال تأمل و درنگ نمی‏دهد و عشق را حیران عاشقانگی خویش کرده است!
مولای عاشقان جان باخته!
چقدر یادت برای عارف شدن مغتنم و نامت برای عاشق شدن زیباست!
کربلا تنها با تبسّم تو جان گرفت و عاشورا تنها با ترنم عاشقانگی‏هایت نامی شد.

مولای عاشقان!
سلام بر تو باد تا واپسین روز آسمان و زمین!
میلادت مبارک!